- Global Voices en Español - https://es.globalvoices.org -

Grecia: Blogueros entrevistan a manifestantes iraníes

Categorías: Europa Occidental, Medio Oriente y Norte de África, Grecia, Irán, Activismo digital, Derechos humanos, Juventud, Medios ciudadanos, Mujer y género, Periodismo y medios, Política, Protesta

Con las restricciones al periodismo y las comunicaciones en Irán, los medios convencionales griegos han optado por transmitir información tomada de redes sociales e información de segunda o tercera mano a través de organizaciones de prensa occidentales. Algunos blogueros griegos han ayudado a construir puentes de comunicación al entrevistar a manifestantes iraníes que ellos mismos han contactado a través de Twitter o al publicar noticias que obtuvieron de conocidos en Irán y el extranjero.

El periodista y bloguero griego Panagiotis Papachatzis publicó dos entrevistas con manifestantes iraníes en su blog πρόχειρο τετράδιο [1].

En la primera entrevista [2] del martes, el activista y bloguero iraní Jadi [3] habló acerca del papel que Twitter tuvo al informar durante los primeros días de protestas contra la elección y de la razón por la que decidió publicar su blog con su nombre real.

γράφω επώνυμα και αυτό το κάνω γιατί είναι πολύ σημαντικό για μένα να πω » Είμαι αυτό το συγκεκριμένο άτομο και ζω στο Ιράν και πιστεύω στα ανθρώπινα δικαιώματα.» Αν γράφω ανώνυμα θα είναι σαν να αποδέχομαι ότι αυτό που κάνω είναι περίεργο. Δεν είμαι αντάρτης και δεν χρειάζεται να κρύβομαι. Και αν συλληφθώ…. και τι με αυτό; Χρησιμοποιώ τα βασικά μου ανθρώπινα δικαιώματα, δεν είμαι εγκληματίας. [..]Ο ψηφιακός κόσμος δεν έχει σύνορα και δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ μας, και ας είμαι εγώ στο Ιράν και εσύ στην Ελλάδα. Τις τελευταίες μέρες μας έκοψαν όλες τις επικοινωνίες, όχι sms, όχι κινητά τηλέφωνα σε συγκεκριμένες περιοχές. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το γυρίσαμε στο Twitter και ευτυχώς δουλεύει.

Para mí es importante decir que «soy esta persona en específico, que vivo en Irán y que creo en los derechos humanos.» Si escribiera de manera anónima, estaría aceptando que estoy haciendo algo sospechoso. No soy la guerrilla y no necesito esconderme. Si me arrestan, ¿qué importa? Utilicé mi derecho humano más básico, no soy un criminal. […]
El mundo digital es un mundo sin fronteras y no existe ninguna diferencia entre tú y yo. Además, perdimos todo medio de comunicación recientemente; no había SMS ni teléfonos en algunas áreas y … ante esta situación, cambiamos a Twitter y funcionó.

En la segunda entrevista [4], un estudiante manifestante de 20 años de edad que pidió permanecer anónimo, habla de por qué se siente obligado a protestar y denunciar lo que está ocurriendo en su país. Describe cómo los manifestantes están enfrentando sus miedos y de cómo los eventos recientes en Irán lo han ayudado a forjar sus sueños para el futuro.

Θέλω να πιστεύω ότι είναι υποχρέωση μου, εκτός από το να βγαίνω στους δρόμους και να διαδηλώνω, να ενημερώνω τον κόσμο για το τι συμβαίνει στο Ιράν.[..]
Η πρώτη μέρα ήταν δύσκολη. Ο φόβος του αγνώστου. Όσο περνάνε οι μέρες τόσο πιο γενναίοι γινόμαστε να διαδηλώνουμε. Έχουμε συνηθίσει την βία της αστυνομίας [..]. Δεν μπορούν να μας κάνουν να μην σκεφτόμαστε, να μην θέλουμε.[..]
[Πάντα ήθελα να σπουδάσω στις ΗΠΑ] Αλλά όταν είδα την κλοπή των ψήφων μας, την εξαπάτηση, είπα στον εαυτό μου » Θα κάνω τα πάντα, για να δω ένα ελεύθερο και δημοκρατικό Ιράν, πριν φύγω». Έτσι πια, ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον για το Ιράν.

De verdad creo que es mi obligación, es decir, además de salir a las calles a protestar, es mi obligación dejar que las personas en el mundo sepan qué es lo que está ocurriendo en Irán porque los medios locales en Irán pretenden hacer creer que no ha ocurrido nada y que todo está bien. La gente estaría engañada si yo no tuiteara todo lo que veo y escucho.[…]
Tan solo en los primeros días de protestas había señales de miedo en algunas personas. No sabíamos lo que iba a pasar, pero después del primer día, las personas se armaron de valor suficiente para manifestarse sin miedo porque se acostumbraron a la violencia de la policía anti motines […] No nos pueden impedir pensar, de desear lo que es mejor para nosotros […]
Siempre soñé con estudiar en Estados Unidos […], pero cuando me percaté de que se habían robado nuestros votos, cuando me dí cuenta de que pensaban que éramos estúpidos, me dije a mí mismo  «tengo que hacer lo que pueda, ver un Irán libre y democrático antes de dejar mi país». Así que sueño con un futuro mejor para Irán.

[5]La bloguera y periodista griega ttallou publicó [6] la correspondencia que mantuvo con un expatriado iraní utilizando Facebook para publicar fotos de la manifestación del martes:

Government started to block most web sites, disconnected sms, mobiles, and people were not able to communicate yesterday, so far they arrested and injured many people and killed some. we (those who live outside), we started to send info from here and distribute among our fellows, also had demonstration all around the world. It’s really sad. We want our votes.
Mousavi himself is not important, what I do believe is that people decided to vote, so voted, decided to have this person as president, to have better situation, what hurts us is that government betrayed us

El gobierno comenzó a bloquear la mayoría de los sitios web, desconectó sms y celulares, por lo que la gente no pudo comunicarse ayer y hasta el momento han arrestado y herido a mucha gente, incluso han matado a varios. Nosotros (los que vivimos en el exterior), comenzamos a enviar información desde aquí y la distribuimos entre los compañeros y nos manifestamos alrededor del mundo. Es muy triste, queremos nuestros votos.
El mismo Mousavi no es importante, lo que creo es que la gente decide votar, así que votó, decidió que esta persona fuera el presidente para tener una mejor situación, lo que duele es que el gobierno nos traicionó.

El bloguero Sotiris Koukios publicó una carta de Teherán [7] escrita por una joven que sueña con la libertad e igualdad, acompañada de una petición para los griegos, buscando su ayuda y solidaridad:

Αγαπητοί φίλοι στην Ελλάδα,

έχω κλείσει 5 μέρες στους δρόμους…. κάθε μέρα σε μια συνεχή πορεία διαμαρτυρίας… μια πορεία εναντίον ενός καθεστώτος που έζησα από την μέρα που γεννήθηκα. Είμαι 25 χρονών, την Τεχεράνη πριν από τους Αγιατολλάχ δεν τους έζησα. [..]

Η χώρα μου είναι βαθιά ρατσιστική για την γυναίκα, άδικη για τους περισσότερους πολίτες της και επικίνδυνη για όλους τους γείτονες μας. Δεν θέλω να ζω σε μια ατέλειωτη κηδεία…. Δεν θέλω το διαβατήριο μου να με κάνει ύποπτη σαν πιθανό τρομοκράτη. Και θέλω να ταξιδέψω, να ζήσω ελεύθερη και ισότιμα με όλους σας.

Αγαπητοί μου έλληνες φίλοι, βοηθήστε με και συμπαρασταθείτε. Η χώρα σας είναι αγαπητή στην χώρα μου. Είμαστε λαοί με αρχαίο πολιτισμό και ιστορικές παραδόσεις. Και πάντα με πολιτιστικούς και πολιτικούς δεσμούς. Τώρα σας έχουμε ανάγκη. Και θέλουμε από εσάς να διαδώστε το μήνυμα της ελευθερίας για εμάς. Αυτό πάντα σκεφτόμουνα για τους Έλληνες για το μπαράκι που πηγαίνω στην πόλη μου και καπνίζω κρυφά, πίνω καμμιά μπύρα κρυφά και μιλάω για την ελευθερία κρυφά. Και όλα αυτά με την υπόκρουση του Θεοδωράκη!!!

Queridos amigos de Grecia, he estado en las calles durante 5 días, protestando cada día en un maratón interminable… un maratón contra el régimen bajo el que he vivido desde el día en que nací. Tengo 25 años y nunca he visto Teherán frente a los Ayatollahs. […] Mi país discrimina profundamente a las mujeres, es injusto con la mayoría de los ciudadanos y peligroso para todos nuestros vecinos. No quiero vivir en un funeral interminable; no quiero que mi pasaporte me etiquete como una terrorista potencial. Quiero viajar, vivir libremente, en un plano de igualdad con ustedes.

Mis queridos amigos griegos, ayúdenme y apóyenme. Mi país aprecia al suyo. Somos personas con culturas antiguas y tradiciones históricas, siempre con vínculos culturales y políticos. Los necesitamos en este momento y queremos que transmitan el mensaje de libertad por nosotros. Eso es lo que siempre he pensado sobre los griegos en el bar de mi ciudad, a donde voy a fumar en secreto, a tomar cerveza en secreto y hablar acerca de la libertad en secreto. ¡Todo ello mientras escuchaba a Theodorakis [8]!

Así como en otros muchos países, una ola de avatares verdes inundaron la «Tuiteresfera« griega la semana pasada,mientras que los blogueros griegos desean expresar su solidaridad con los manifestantes iraníes después de las elecciones presidenciales de junio.

Greek tweet [9]

Cómo activar el color verde en tu avatar para mostrar solidaridad con la gente de Irán (via @jeanlucr).